Gelincik Baharı

Merhaba sevgili okur, 4 mevsim sonra, tekrar bir baharda, merhaba...

Her gün yeniden başlayan hayatlarımızda, ayrı geçirdiğimiz bunca mevsim sonunda, haklı bir mazereti, sizlere sunmak istiyorum. Sevgili okur, deli kızınız, gelin oldu. Aşk'a aşık Cemre Delier, aşk'ı buldu. Bir gün buraya, bu satırları yazmak için o kadar çok bekledim ki... Belki sonra beklemeyi sevdim. Nihayetinde o geldi... 'O' kişi hep gelirmiş sahiden sevgili okur... Avuçlarımda büyüyen sevgiye daldım.... göğsümde atan kalbin yeri belli, gözlerimin önünde doyulmaz seyri, omzumdaki elleri, ah sevgilimin elleri... saçlarımda dolaşan nefesi, mest oldum ve çok korktum. Bir kenara ansızın çekildim, peki şimdi ne olacaktı ? Aşk'a, arayışa, yolculuğa, acılara, kelimelerimden ne dökülecekti artık? Bu soruyu sormaktan da korktum. Çünkü biliyorsun sevgili okur, 'Acı yaşanmayı talep eder' ve ben, aşk'a dair acıdan bitap düşmüş, nihayet saadete teslim olmuş dünyevi acılardan köşe bucak dualarımla saklanıyordum. Onu bu sözlerle çağırmaktan, saklandığı yerden çıkarmaktan korktum. Neyi betimleyeceğimi bilemedim sevgili okur, hala biliyor değilim. Hayatın olağan akışına, hep korktuğum sıradanlığa bıraktım kendimi ve bu yeni bir yola açılan ilk kapı oldu. Özümden, kalbimden adım adım uzaklaştım, ruhuma yabancılaştım, kimliğimi kaybettim. Mutluluğu yakıştıramadım, ilikleyemedim yakama ve bu belki de haksızlıktı, ilk önce kendime sonra sevgilime. Ama bu sefer hayatımda, kocaman ellerinin arasında beni sıkı sıkı kavrayan ve mutlu bir hayatın varlığına beni inandırmaya kararlı olan sevgilim vardı. Benim talihim, ışığım, kalbim sevgilim.... Bana bu sevgiyi bir ömür birlikte büyütmeyi teklif ettiğinde, kelebeklerim eşliğinde, tüm benliğimle, yüzümde aşina olmadığım mahcup ve minnettar bir gülümseme, bu defa neşeyle dolu göz yaşlarım ve titreyen sesimle, mümkün olan en yüksek perdede evet dedim! Bu evet'in benim hayatımı bir gün öncesine bile bir daha asla dönemeyecek surette değiştireceğini biliyordum, fakat bu bile sonrasında geçen ve beni bu güne getiren olayların akışını taahül etmeme yeterli değildi. Aşk ve Evlilik. Birbiri uğruna dönüşen ve sınanan bir köklenme eylemidir. Tazecik bir gelincik gözünden... Sanırım sizinle bu süreci paylaşmaya yeni yeni hazır hissediyorum.... belki de asıl hazır hissettiğim, hayatımda bir devrin sona erdiğini resmi olarak kabul ve ilan etmek. 25. Yaş günümde yazdığım yazımda, 'Deli kızım, korktuğun her neyse, sihri orada bulacaksın, 25 en şahanesi olacak' demiştim, oldu, oldu, oldu! Korktuğum saadet, talih oldu, omzuma kondu. Kaçmadım, kaçırmadım, besledim, büyüttüm... Sahip olmanın tamamlayıcı duygusunu, ait olmanın, yerini bulmanın sükunetini memnuniyetle kabul ettim. Deli kızım, inan seni hiç kaybetmedim... Ruhumun bir kısmı yalnızca senden ibaret, kuytum, köşem sana ait. Dişi kuşum şimdilerde, yuvamızı yapana kadar sabret, sonra yeni hikayeler yazacağız birlikte, sevgili nişanlım, müstakbel eşim Cem ve sevgimizle dünyaya getireceğimiz yeni deli kızımızla birlikte! Sevgili okur, bu yazı benim bir sene sonra yazdığım, nişanlı bir kadın olarak yazdığım ve yeni evimde yazdığım ilk yazı. İki kişi, bir yuva kurma yolculuğumuz, hayatın bazen nazik, bazen gaddar imtihanları ve fakat her gün ısrarla doğan ve bize umudu hatırlatan güneşi eşliğinde, beni karşı koyamadığım bir yoğunluğa maruz bıraktı. Bugün beni bekleyen onlarca göz varken, ajandamda tik atılması gereken listeleri bir kenara attım ve kendimden, kendime 1 saat çaldım. Çünkü yazmazsam deli olacaktım.... Evimin balkonunda, gün batarken yazıyorum, yazmaya devam etmek için kendime söz veriyorum. Kısa sürede görüşmek üzere sevgili okur, sana anlatacak neler biriktirdim bir bilsen!