DELİ KIZIN ÖYKÜSÜ

En yakınlarım bana hep “deli kızım, deli Cemrem” diye seslenir. Soy adımla dahi destekli, biraz deliyim ben. Peki siz sahiden de “deli” nedir, bilir misiniz? Çünkü bu kelime yalnızca akıl ve ruh sağlığını kaybetmiş insanları temsil etmez. Sözlükte 16 anlamı temsil eden bu kelime, öz anlamında: coşkun, taşkın demektir. “Deli”, Aşırı derecede gösterilen her duyguyu ifade eder. Uslanmak bilmeyen gönül için “Deli gönül” deriz. Gözü kara, korkusuz için “Deli yürek” deriz. Biri çok kızınca delirdi deriz, çok sevince “ona deli oluyor” deriz, çok üzülünce, öfkelenince, sevinince “hüznünden, sinirinden, mutluluktan… deli oldu” deriz. İşte ben bu yüzden “deli kız”ım sevgili okur. Her duygum “aşırı” olduğu için. Kalbimle, kalbim arasında kalır, daima kalbimi seçerim. Bu dirençli seçimim benim başıma çok yünlü çorap örse de, vazgeçmedim, vazgeçmeyeceğim. Döktüğüm göz yaşları, benim kalemime yalnızca daha fazla mürekkep olur. Çektiğim acılar ilham, Kötü tecrübelerim ise, daha fazla kalbi anlamak, anlamlandırmak için bir yol. Fakat bu anlattıklarım, döktüğüm mahrem yangınlarım hiç kimseye bunu yargılama hakkı vermez.

Benim hayatım sizin dişlerinizin arasında öğütebileceğiniz bir çerez değil. Fantezi dünyanızdaki bir obje değilim ben. Bu blogu yazıyorum çünkü gerçekten okuduğu her cümlede kendinden bir parça bulan kız kardeşlerime daha çok ulaşmak istiyorum. Yazıyorum, çünkü varoluşuma bir anlam yüklüyorum. Yazıyorum, çünkü ardımda bir iz bırakıyorum. Yazıyorum çünkü elimden ancak bu geliyor. Yazıyorum çünkü ruhum ancak böyle diniyor. Keşke başkalarının hayatları hakkında konuşmak yerine siz de böyle dişe dokunur, anlamlı şeyler yapsanız sevgili stalker okurlarım… Keşke hislerini bir amaç uğruna, bu kadar şeffaf bir şekilde paylaşmak için mücadele eden genç bir kadına çelme takmak yerine omuz verebilecek kadar yürekli olsanız… Sözde hepiniz feministsiniz, kadın dayanışmasından bahsedersiniz… Keşke, keşke yaşantımı eleştirmek, yaftalamak yerine hislerimi anlamayı seçseniz… Keşke gerçekten yolculuğuma samimiyetle eşlik etseniz… Ve keşke, bu yazdıklarımın bir şeyleri değiştireceğini bilsem. Sevgili okurlar, sitem dolu cümlelerime bu kadar uzun yer tuttuğum için çok üzgünüm, fakat çok uzun süredir göz yumuyorum nefret ve yargı dolu asılsız eleştirilere. Hislerimin böylesine uç noktalarda olmasına bazen ben bile bir kılıf uyduramıyorum. Kendi duygularımın yoğunluğundan ve bu keskin geçişlerden çok yorulduğumu hissediyorum. Vücudum bitkin düştü, ruhumun ışığı loş. Bir süreliğine kontrolü bırakmayı seçiyorum. Hayatın akışına güvenmeyi seçiyorum. Her şeyin bir zamanı olduğuna ve benim olanın bana geleceğine inanıyorum. Hiçbir şeyin sebepsiz olmadığını ve her acının ardında bir umudu gizlediğine tüm kalbimle inanıyorum. Birçok kişinin dinlerken gözlerini dolduran, okurken içini burkan bu duyguların yegane sahibi olmakla birlikte, ben hep çok şanslı bir kadın oldum. Hep yüksekten uçtum, korkularım ve cesaretimi hep dengede tuttum, kimsenin sevgi kırıntısından medet ummadım, çok sevdim, çok sevildim, kırılan kanatlarımı sarmak için bekleyen sevdiklerimle çepeçevreydim hep. Ben hiç yalnız kalmadım, her düşüşüm yumuşatıldı, her kaybolduğumda bana eller uzandı. Çünkü beni yaratanın hep benimle olduğunu, beni sevdiğini ve koruma altında tuttuğunu biliyordum. Hayatım böyle sürecek biliyorum. İnişleriyle, çıkışlarıyla, ama hiç ortada değil. Ya yüksekten uçacağım, ya alçaktan, ama hiç ortada değil. Ya hissedeceğim doruklarda, ya da sineceğim bir köşeye fakat asla ortada değil. Biriyle, birileriyle yada kendimle, bu öykü sürecek. Deli kızın öyküsü, aşka aşık Cemre’nin öyküsü… Beni okuyun, beni anlayın, beni duyun; beni yadırgamayın, yargılamayın, yorumlamayın. Bana yalnızca eşlik edin. Bu yolda sana dair bir seyler de olduğunu unutma sevgili okur, senin ve benim burada buluşmuş olmamız tesadüf değil. Öykümüze devam, yeni duraklara!