‘BEKLEYENLER İÇİN’

Her bir satırına, noktasına virgülüne kadar kalbimin en ücra köşesine dokunan Ümit Yaşar Oğuzcan’ın “Bekleyenler için” şiirini blogumda paylaşmak istedim. Çünkü mevcut durumumu daha anlamlı cümlelerle anlatamayacağım aşikar. Sevgili bunu okuyan zümrüt, evet bekliyorum. Hemde sonsuza kadar.

Bekleyenler için

Bir ayak sesi duymayayim

Kapiya kosuyorum

Gelen sen misin diye

Bir siyah sac gormeyeyim

Yuregim burkuluyor

Aglamakli oluyorum

Her sey bana seni hatirlatiyor

Gokyuzune baksam

Gozlerinin binlercesini gorurum

Bir ruzgar degse yuzume

Ellerini dusunmeden edemem

Yaktigim butun sigaralarin dumanlari sana benzer

Tadi senden gelir

Yedigim yemislerin

Ictigim ickilerin

Ve icimdeki bu dayanilmaz sikinti

Bu emsalsiz huzun

Seni bekledigim icindir Resmine bakamaz oldum

Uykulardan korkuyorum artik

Utaniyorum odamdaki butun esyalardan

Su sedir hala gelip oturmani bekliyor

Su ayna karsisinda guzelligini seyretmeni

Su kadeh dudaklarina degebilmek icin duruyor masada Ve şu saat geldiğin anda

Durabilir sevincinden

Zaman cildirabilir

Cunku benim dunyamda

Olumsuzluk, seni sevmek demektir. Bir cocuk dogmayi bekler

Bir agir hasta olmeyi

Bitkiler yagmur ve gunesi bekler

Yalniz bir kadin sevilmeyi

Ve düsünü ki bir kadın

Icinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi

Seni bekler

Asılmayi bekleyen bir idam mahkumu gibi Sen gelinceye kadar

Pencerem kapali duracak

Ruzgar gelmesin diye

Artik perdeleri acmayacagim

Gun isigi girmesin diye

Sonra kahrolacagim

Bu karanlikta, bu derin yalnizlikta

Ve gunlerce gecelerce haykiracagim

Nerdesin diye, Nerdesin? Bir gun bu kapidan sen gireceksin

Biliyorum

Er yada geç bu bekleyişin bir sonu gelecek

Yillarca sonra

Oldugum gun bile gelsen

Butun bu bekleyisimi ve oldugumu unutup

Cocukler gibi sevinecegim

Kalkip sarilacagim ellerine

Uzun uzun agliyacagim.