CEMRE'NİN BLOGU 2 YAŞINDA!

Elim kalem tuttuğundan beri değil, kalbim aşkla buluştuğundan beri yazıyorum. 2 Yıl önce bugün, kalbimde yetişip büyüyen duyguları sayfalara sığdırmak yerine ölümsüz kılmak için hayatım boyunca, attığım en kıymetli adımı attım. Bugün ikinci yılını dolduran blogum benim ruhumun dalgalarına, yenilgilerime, zaferlerime, en çok da umutlarıma eşlik etti. Hiç ummadığım halde, tanımadığım insanlara ulaştım... blogumu okuyup benimle iletişime geçen okurlarımla, ortak olduk benzer acılara, aynı duygularda hapis ve yalnız hisseden birçok insana dokundu cümlelerim. Çünkü yaptığın tek bir güzel eylem dalga etkisi yaratır. Henüz 22 yaşımda, bu hayatta bıraktığım en güzel iz, beni büyüten hislerimi saklamak ve hiç gocunmadan binbir farklı tasvirle herkese haykırmak oldu. Hayal kurmayı çocuklukta yapılan bir aktivite olarak ardımda bırakmadım, her daim hayal kurdum, insanlara rağmen :) hayallerimin hepsi gerçekleşmedi ama beni hep ileriye taşıdı, yaratıcılığımı besledi hayallerim. Kendimi hep geride kalmış hissettim, her yaptığım işten sonra 'daha iyisini yapabilirim' dedim. Bu sayede ileriye gitmek için kendimi daha çok zorladım. Bazen yorgun düştüm ama her seferinde buna değdi. Karşımda dikilen tüm engellere kafa tuttum ve bundan inanılmaz keyif aldım! Hep iddialaştım, duymaktan en keyif aldığım sevdiğim cümle yapamazsın oldu, çünkü ben, bana 'yapamazsın' denilen her şeyi yaptım. Yalnızca başımı aşkın önünde eğdim, defalarca yerle yeksan oldum, her şeyi yöneten aklım, beni kalbimle yapayalnız bırakıp çekildi. Ama biliyor musun sevgili okur, hala yaşadıklarımdan biraz bile pişman değilim. Aşk'a aşık olmak gocunmak şöyle dursun, çok övündüğüm ve en sevdiğim parçam. Ve kalbim attığı sürece aşktan asla vazgeçmeyeceğim! İçimde sıradan olmayı reddeden bir hisle doğdum. Bir anlam taşımak istiyorum. Yaşayan tüm varlıklara fayda sağlamak istiyorum. Dünyadaki varlığımın bir değere hitap etmesini istiyorum. Ve bunun için hayal kurmaya, gerçekleştirmek için çalışmaya ve bu yolculuğumu satırlarımla ölümsüz kılmaya devam edeceğim. Bugün Blogumun 2. Yıl dönümü, bir iz bırakma arzumu somut bir eylemle taçlandırdığım günün yıl dönümü. Hiçbir yarım hikayem kalmadı, elbet bir gün buluşacağız dediğim hiçkimse yok, kalbimdeki tüm defterler usulca kapandı ve ben yeni açtığım bu defter için çok heyecanlıyım. Senelerdir hayalini kurduğum öyküyü yazmaya başlıyorum. 'Arabası durdurulmayan adam'. Hayatımın ilk 22 yılında öğrendiğim (!) her şeyi bir karakter üzerinden anlatmaya başladığım ve herkesin kalbine dokunacağına emin olduğum bu öykü için çok heyecanlıyım fakat bu öyküyle bizim çok uzun bir yolumuz olacak.

Sevgili Bihter'im, bana yazma ruhunu veren, kendimi görmemi sağlayan canımın içi hayat mentorum sonunda yıllardır heyecanla beklediğimiz kitabını çıkardı 'Haris Kadınlar' beni ne kadar çok heyecanlandırdığını ve ne kadar gurur duyduğumu anlatamam! Bihter'imin geçip bitirdiği yolun en başındayım. Onun hayalini böyle ellerimde somut tutmak benim içimde yiten ruhu tekrar alevlendirdi. Yani bir kez daha, buradan söylemek isterim ki Bihter Can'ım yalnızca bir tane! Ve böyle sevgili okur, Blogumdaki karakterlerim, Can özüm, Su perisi, Biricik, Hanfendi, Gül güzeli, Simo, Sonrisa, Deno… Hikayeme eşlik ettiğiniz için, bana yazabilecek kadar özel, derin, sahi duyguları hissettirdiğiniz için teşekkür ederim. Kalbimi, kalbiyle buluşturan, yazılarımı okuma ilgisi gösteren sevgili okurlarım, benden olumlu olumsuz yorumlarınızı esirgemeyin. Deli kızınızdan, sevgiler.