İŞSİZ, AŞKSIZ VE TATSIZIM

2 Yıla yakın süredir hem öğrenci hem iş kadını olarak sürdürdüğüm hayatıma kısa bir mola verdim. Hiç yılmadan, pes etmeden sürdürdüğüm işime dün sadece kendi isteğimle veda ettim. Kariyerimin ilk adımı olan bu meslekten ve benim için bunun neleri ifade ettiğinden bahsetmek istiyorum. 5 yıldızlı bir Otelin ‘Misafir İlişkileri’ departmanında çalıştığım bu süreçte ilk hedefim dil öğrenmek oldu. İngilizcemi artık ana dilim gibi konuşma yetisinin yanında bonus olarak birçok dilde temel düzeyde iletişim kurma becerisi edindim. Dil bilmekten daha da önemlisi, iletişim kurmak için çok daha önemli etkenler olduğunu öğrendim. Mesela gülümsemek! her dilde aynı anlama geliyor. Yorucu bir seyahat sonrası otele yerleşen misafirlerin en çok bu sıcak gülümsemeye ihtiyaçları oluyor. Gülümsemeye verilen tepki her renkte, her dilde, her yaşta, her inançta ve her cinsiyette aynı.Sonrasında da her kültüre ait spesifik özellikleri tahlil etme fırsatı buldum. Gerçekten inanılmaz! Yeme içmelerinden konuşmalarına, taleplerine, şikayet etme tarzlarına kadar. Ve bunları izlerken kendime bir misyon yükledim. Madem bu insanlara bakıp kültürleri hakkında fikir yürütebiliyorum onlar da muhakkak aynısını bizler için yapıyorlardı! Çoğunluğu kültür seyahati olan ve Türkiye’ye ilk defa gelen misafirlerimizin karşılaştıkları ilk insanlar olarak onlara ülkemiz hakkındaki ilk izlenimi bırakıyorduk. Ben onlara karşı sıcakkanlı ve yardımsever olursam Türk insanları güler yüzlü ve yardımsever diye düşüneceklerdi. Ben orada sadece 8 saatlik mesaimi doldurmaktan çok daha önemli bir sorumluluğa sahiptim. Çünkü biliyorsun, yaptığın en ufak bir iyilik dalga etkisi yaratır. Çalıştığım süre boyunca bunu aklımdan hiç çıkartmadım. Orada aldığım maaştan ziyade dünyanın her ülkesinden, her dilden, dinden ve ırktan insan kazanarak zenginleştim. Otelin en genç personeli olarak bütün ekip arkadaşlarım ve yöneticilerim hep beni eğitmek ve geliştirmek için bana destek oldular. Sadece artık oradan alabileceğim her şeyi aldığımı ve başka yolları da deneme arzusu içinde olduğumu hissettim. Oradaki biyolojik saatim dolmuştu. Beni çok güzel bir veda ile, açık kapılar bırakarak uğurladılar. Şimdi yatağımda yatıyor ve ne yapacağımı düşünüyorum. Biliyor musun, hiçbir şey yapasım yok. Çok yorgun hissediyorum. Ruhsal ve fiziksel olarak dalgalı denizlerden kıyıya vurmuş gibiyim. Adamla oturup konuştuğumuz vedanın arkasından adam çok uzaklara gitti şimdi bunu sana anlatamam… Zaten biliyorsun sunulan sevgiyi de reddettim. Geçmişe dair hiçbir keşkem yok, keşke hayatımdan çıkmasaydı dediğim de kimse yok, yaptığım her şeyden son derece memnunum, yine olsa yine öyle yapardım ama şuanki halimden memnun değilim. Benim acilen iş bulmam lazım evde oturmak bana göre değil! CV göndereyim mi?