MÜDAHALE!

Kalemimden, satırlara değil; Mürekkebimden, kağıda hiç deği; Parmak uçlarımdan, klavyeme dökülmek için yanan, tutuşan öyle çok duyguyu biriktiriyorum ki, tahmin edilemez. Ama o kadar yaban ellerde, yanlış anlamlar buluyor ki yazılarım, insanlar hayatıma müdahil olma hakkını kendinde bir şekilde buluveriyor ve ben bu durumdan hiç memnun değilim. Buraya hayat akışımdaki duyguları okurlarımla dertleşmek için değil, kalplere dokunmak ve his kronolojimi tutmak için yazıyorum. Yani hayatımla ilgili okuduklarınızdan çıkardığınız kadar ipucu, kimseye hayatımla ilgili yorum yapma hakkı tanımaz. Ayrıca tavsiyesine başvurduğum hatrı sayılır dostlarım var, dolayısıyla yedi kat ellerin hayatım hakkındaki fevri yönlendirmelerinin benim nazarımda bir kıymeti yada geçerliliği yok. Lütfen, lütfen içinde hiç bulunmadığınız konularda ahkam kesme gafletine düşmeyin. Kamu spotum bitti. Oh! Gerçekten de kelimelere dökülmeyen öfke insanın kurdudur. Fakat ne yapayım ben? Bu hayatın karmaşasından uzak kendime açtığım tek kapı olan blogum bile müdahalelere maruz kalıyor. Ne yazsam, üzerine olur olmaz anlamlar yükleyen yazıyor, soruyor üzerlerine vazifeymiş gibi. Bu durum mahremiyet konusunda yeni bir karar almama sebep oldu. Artık yazılarımda kişilere atfettiğim spesifik isimleri çoğunlukla kullanmayacağım. Son iki üç yazımda aynı kişiden farklı isimlerle bahsettiğimi anlamayan köylü kurnazlarının kulağına küpe olsun. Çok kızgınım. Kişisel alanıma girilmesinde bir sakınca görmemiş olmam, bu alana müdahil olunmasını kabul ettiğim anlamına mı geliyor? Bırakın ne olur, ben bu dünyada yalnızca burada nefes alabiliyorum, yalnızca burada indirebiliyorum kalkanlarımı... Bırakın ne olur. Taslak yazılarım, yayımladıklarımın tam 4 katı. Çok yorgunum. Hala bir yazıp, iki siliyorum. Blog belki de bir hataydı. Yakın zamanda kilitlemek için bir formül bulacağım çünkü burada yazdıklarım yalnızca 'ben' olmalıyken 'kim, ne der?' diye düşünülüp taşınılan yazılarla dolu bir çöplük olacak bu gidişle. Bu kıymetli hazinemi kimsenin ağzında öğüteceği bir dedikodu malzemesi yapmamaya kararlıyım. Yalnızca biraz düşünmeye ihtiyacım var. Hoşçakalın beni sevgi ve anlayışla okuyan okurlarım, hoşt geri kalan çakallar.