NEDEN Mİ SUSARIZ?

Susmak. Konuşamamak kadar ağırı yok nezdimde. Neyseki henüz yazamayacak kadar kapanmadım kendime. Ama susuyorum. Hiçbir cümlemin beni anlatacak kadar güçlü olmadığını anladığım zaman mühür vuruyorum dilime. Anlaşılmayacağımı anladığımda ve dahası paylaştığım hislerimin kısa bir süre sonra bana dönük bir silah olacağını hissettiğimde susuyorum artık. Zamanı gelmemişse ya da zamanı geçmişse susuyorum. Bazen konuşsam da, anlaşılsam da, bu belirli halin dahi içinde bulunduğum durumu değiştiremeyeceğini anladığımda susuyorum. Şefkatsizlik içinde hissettiğimde susuyorum, kalbi olmayan ne duyar ki cümlelerimden, ne pay biçer kendine! Cümlelerimin ulaştığı zihinde bir karşılığı yoksa, benim kadar kıymetli değilse yüreğimden dilime düşen sözlerim, susuyorum. Özenle seçtiğim kelimeler hitap ettiğimin kulağından kalbine, zihnine ulaşmıyor ve diğer kulağından sessizce sızıp dışarı çıkıyorsa susuyorum. Konuşmaktan daha çok efor gerektirir susmak sevgili okur. Ama bazen sahiden de susmayı, konuşmayı bırakacağın yeri bilmek gerekiyor. Ben de susmayı tercih ediyorum artık. Anlattım kimse duymadı, yazdım anlaşılmadı, beni yaratanın bile işitmediği yüz yıllık feryadıma artık susuyorum. İsyan değil, umutsuz değil, vazgeçiş hiç değil vaziyetim. Bildiğim yoldan gitmekten cayıyorum yalnızca. Babam hep “ Anlayana sivri sinek saz, anlamayana davul zurna az” derdi bana. Şimdilerde onu daha iyi anlıyorum. Bundan böyle sessizliğim duyulsun yalnızca, cümlelerimi tükettim çünkü. Susmak benim yeni dilim, kelimelerim iç çekişlerim, bazı zamanlar da bakışlarımdır. Konuşmanın kalabalığına tercih ediyorum suskunluğun zarafetini. Sanırım hayatın bir noktasında herkesin bu kararı aldığı bir an oluyor. Şaşırmamak gerekir ki ben bu noktaya da çok erken vardım. Çabuk tükettim cümlelerimi, erken kapattım güzel kelimeler dükkanımı. Kim bilir bu yaz ertesi depresifliğini ne zaman atacağım üzerimden. Ruhum sancıyor, boğazıma diziliyor hiçbir yere ulaşmayan cümlelerim. Fakat biçareyim, biraz da orada dizili dursun ve sıralarının tekrar gelmesini beklesinler.